Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy - Prawo lotnicze

d) kontroli obszaru, na którym prowadzą lotniczą działalność gospodarczą oraz stosowania
się do wymogów określonych w programie ochrony lotniska,
e) organizowania wewnętrznych audytów ochrony zgodnie z postanowieniami KPKJ,
f) przekazywania Prezesowi Urzędu informacji, o których mowa w ust. 1 pkt 2 lit. a;
15) organ
zarządzania ruchem lotniczym, zwany dalej „organem zarządzania” w zakresie:
a) wyznaczenia osoby odpowiedzialnej za ochronę organu zarządzania przed aktami
bezprawnej ingerencji w lotnictwie cywilnym, posiadającej odpowiednie poświadczenie
bezpieczeństwa i przesyłanie do Prezesa Urzędu informacji, o której mowa w pkt 12 lit. a,
b) opracowania programu ochrony organu zarządzania, z uwzględnieniem przepisów
rozporządzenia 2096/2005,
c) wprowadzenia do stosowania i aktualizacji programu ochrony tego organu po jego
zatwierdzeniu przez Prezesa Urzędu,
d)
przekazywania informacji o porwanym w polskiej przestrzeni
powietrznej statku powietrznym, Prezesowi Urzędu, państwom członkowskim Organizacji
Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego (ICAO) oraz zarządzającemu lotniskiem, do
którego zmierza zagrożony statek powietrzny,
e) organizowania wewnętrznych audytów ochrony zgodnie z postanowieniami KPKJ,
f) przekazywania Prezesowi Urzędu informacji, o których mowa w ust. 1 pkt 2 lit. a;
16) instytucja zapewniająca służbę meteorologiczną w zakresie:
a) wyznaczenia osoby odpowiedzialnej za ochronę przed aktami bezprawnej ingerencji
w lotnictwie cywilnym, posiadającej odpowiednie poświadczenie bezpieczeństwa i
przesyłanie do Prezesa Urzędu informacji, o której mowa w pkt 12 lit. a,
b)
opracowania programu ochrony, z uwzględnieniem przepisów rozporządzenia
2096/2005,
c) wprowadzenia do stosowania i aktualizacji programu ochrony tego organu po jego
zatwierdzeniu przez Prezesa Urzędu,
d) organizowania wewnętrznych audytów ochrony zgodnie z postanowieniami KPKJ,
e) przekazywania Prezesowi Urzędu informacji, o których mowa w ust. 1 pkt 2 lit. a.

§ 4. 1. W portach lotniczych, a w zależności od potrzeb także na innych lotniskach,
zarządzający lotniskiem ustanawia zespoły ochrony lotniska, zwane dalej „zespołami".
2. W skład zespołu wchodzi zarządzający lotniskiem lub osoba, o której mowa w § 3 ust. 1
pkt 12 lit. a, jako przewodniczący zespołu, oraz po jednym przedstawicielu:
1) służby ochrony lotniska;
2) Policji;
3) Straży Granicznej - na lotniskach, w których znajdują się lotnicze przejścia graniczne;
4) Służby Celnej - na lotniskach, na których znajdują się lotnicze przejścia graniczne;
5) Komitetu
skupiającego przewoźników lotniczych działających na lotnisku, a w
przypadku jego braku – przedstawiciela tych przewoźników;
6) Komitetu
skupiającego inne podmioty prowadzące lotniczą działalność gospodarczą
na danym lotnisku, a w przypadku jego braku – przedstawiciela tych podmiotów;
7) służby ochrony przeciwpożarowej.
3. Członkowie zespołu, o którym mowa w ust. 2, są obowiązani posiadać odpowiednie
poświadczenie bezpieczeństwa.
4. Przewodniczący zespołu z własnej inicjatywy lub na wniosek innego członka zespołu, w

8
zależności od potrzeb zaprasza do udziału w pracach tego zespołu przedstawicieli podmiotów
prowadzących lotniczą działalność gospodarczą, jednostek ratownictwa medycznego,
właściwego wojewody lub inne osoby.
5. W posiedzeniach zespołu ma prawo uczestniczyć, na zasadzie obserwatora, przedstawiciel
Prezesa Urzędu.
6. Przewodniczący zespołu informuje z odpowiednim wyprzedzeniem Prezesa Urzędu o
terminach planowych posiedzeń zespołu.
7. Z każdego posiedzenia zespołu sporządza się protokół, którego kopię
przewodniczący zespołu przesyła Prezesowi Urzędu oraz członkom zespołu, w terminie do
7 dni od dnia posiedzenia zespołu.
8. Zarządzający lotniskiem zwołuje posiedzenie zespołu co najmniej 1 raz na kwartał oraz
zapewnia obsługę organizacyjną zespołu.

§ 5. Do zadań zespołu, o którym mowa w § 4 ust. 1, należy w szczególności:
1) wyrażanie opinii i zgłaszanie wniosków do przygotowanych przez zarządzającego
lotniskiem projektów zarządzeń i poleceń porządkowych w zakresie ochrony lotniska
przed aktami bezprawnej ingerencji w lotnictwie cywilnym;
2) wyrażanie opinii i zgłaszanie wniosków do projektu programu ochrony lotniska;
3) ocena stopnia zagrożenia lotniska aktami bezprawnej ingerencji w lotnictwie
cywilnym oraz podejmowanie działań mających na celu przeciwdziałanie tym aktom;
4) wyrażanie opinii na temat rozwiązań dotyczących mechanizmów funkcjonowania
terminali zgodnie z regulacjami z dziedziny ochrony lotnictwa cywilnego;
5) inicjowanie wprowadzania nowych rozwiązań i procedur dotyczących odpraw i kontroli
pasażerów i bagażu oraz ładunków, z uwzględnieniem przepisów dotyczących ochrony
lotnictwa cywilnego;
6) dokonywanie oceny stanu współpracy zarządzającego lotniskiem z przewoźnikami
lotniczymi, innymi podmiotami prowadzącymi lotniczą działalność gospodarczą,
służbami ochrony oraz Służbą Celną funkcjonującymi na danym lotnisku, w zakresie
realizowanych przedsięwzięć z dziedziny ochrony lotnictwa cywilnego.

§ 6. Straż Graniczna sprawuje nadzór nad zarządzającym lotniskiem w zakresie kontroli
bezpieczeństwa pasażerów, bagażu kabinowego i rejestrowanego. Nadzór ten polega na:
1) działaniu w punkcie kontroli bezpieczeństwa lub w jego najbliższym sąsiedztwie - w
odległości umożliwiającej funkcjonariuszom niezwłoczne stawienie się na stanowisku
kontroli bezpieczeństwa w przypadku zgłoszenia takiej potrzeby przez służbę ochrony
lotniska - w celu zapewnienia płynności kontroli bezpieczeństwa;
2) rozstrzyganiu wątpliwości dotyczących oceny bagażu lub osoby i posiadanych przez nią
przedmiotów w celu dopuszczenia do transportu lotniczego;
3) niezwłocznym reagowaniu na sygnały o zakłóceniu porządku publicznego w punkcie
kontroli bezpieczeństwa oraz przyległym do niego rejonie;
4) niezwłocznym reagowaniu na naruszenia przepisów w zakresie ochrony lotnictwa
cywilnego ze strony pracowników służby ochrony lotniska;
5) niezwłocznym kierowaniu wniosków do zarządzającego lotniskiem w sprawie usunięcia
stwierdzonych poważnych uchybień oraz informowaniu o tych uchybieniach Prezesa
Urzędu;

9
6) dokonywaniu kontroli dokumentów związanych z kwalifikacjami dokonujących kontroli
bezpieczeństwa pracowników służby ochrony lotniska;
7) potwierdzaniu zgodności wyposażenia stanowisk kontroli bezpieczeństwa z
obowiązującymi w tym zakresie wymogami, w szczególności z Krajowym Programem;
8) kontrolowaniu liczby pracowników służby ochrony lotniska na stanowisku kontroli
bezpieczeństwa oraz niezwłocznym sygnalizowaniu zarządzającemu ewentualnych
wątpliwości odnośnie do stanu psychofizycznego pracowników służby ochrony lotniska.

§ 7. 1. Broń palną w przewozie lotniczym przewozi się z zachowaniem metod i środków
ochrony określonych w ustawie z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji (Dz. U. z 2004 r. Nr
52, poz. 525 i Nr 96, poz. 959, z 2006 r. Nr 104, poz. 708 i 711, z 2007 r. Nr 176, poz. 1238, z
2008 r. Nr 195, poz. 1199 oraz z 2009 r. Nr 168, poz. 1323) oraz w Krajowym Programie.
2. Niedopuszczalny jest przewóz broni palnej w kabinie pilota oraz w miejscu dostępnym dla
pasażerów i członków załogi.
3. Przepisów ust. 2, oraz ust. 6 nie stosuje się w odniesieniu do funkcjonariuszy Agencji
Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Policji, Straży Granicznej, Biura Ochrony
Rządu oraz Centralnego Biura Antykorupcyjnego, a także żołnierzy i pracowników Służby
Wywiadu Wojskowego i Służby Kontrwywiadu Wojskowego, podczas wykonywania czynności
służbowych.
4. Osoba zamierzająca przewieźć broń palną lub amunicję jest obowiązana zgłosić to
przewoźnikowi.
5. Przepisu ust. 4 nie stosuje się wobec funkcjonariuszy Straży Granicznej wykonujących
zadania związane z pełnieniem wart ochronnych na pokładach statków powietrznych.
6. Straż Graniczna lub Służba Celna sprawdza, czy:
1) osoba, o której mowa w ust. 4, posiada wymagane pozwolenie na broń, a w ruchu
międzynarodowym - również zgodę na jej przewóz wydaną przez organ Policji lub
zaświadczenie wydane przez konsula Rzeczypospolitej Polskiej, zgodnie z ustawą z
dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji;
2) przewożona broń jest rozładowana i zabezpieczona.
7. W przypadku przewożenia broni przez osobę, o której mowa w ust. 3:
1) przewoźnik informuje dowódcę statku powietrznego o liczbie osób posiadających broń,
którzy znajdują się na pokładzie, oraz zajmowanych przez nich miejscach;
2) nie podaje się tym osobom alkoholu w czasie lotu.
8. Przepisu ust. 7 pkt 1 nie stosuje się wobec funkcjonariuszy Straży Granicznej wykonujących
zadania związane z pełnieniem wart ochronnych na pokładach statków powietrznych.

§ 8. 1. Broń palną oraz amunicję do tej broni przewozi się w luku bagażowym, do którego
pasażer nie ma dostępu w czasie lotu, z zastrzeżeniem § 7.
2. Przed umieszczeniem w luku bagażowym broni, o której mowa w ust. 1, wykonuje się
następujące czynności:
1) posiadacz broni, pod nadzorem Straży Granicznej, rozładowuje broń w wyznaczonym do
tego celu miejscu;
2) Straż Graniczna sprawdza, czy dodatkowa amunicja znajduje się w pojemnikach, ułożona w
sposób uniemożliwiający uderzenie w spłonkę naboju.

10
3. Broń umieszcza się w bagażu rejestrowanym, który jest transportowany na pokład statku
powietrznego pod stałym nadzorem Straży Granicznej.
4. Jeżeli pasażer nie posiada bagażu rejestrowanego lub przepisy przewoźnika lotniczego tak
stanowią, broń wraz z amunicją umieszcza się w luku bagażowym w pojemniku zamykanym na
klucz i przytwierdzonym na stałe do konstrukcji statku powietrznego.
5. Broń osób, o których mowa w § 7 ust. 3, przewozi się na pokładzie statku powietrznego w
stanie zabezpieczonym. Broń przewozi się bez naboju w komorze nabojowej.
6. Przepisu ust. 5 zdanie drugie nie stosuje się wobec funkcjonariuszy Straży Granicznej
wykonujących zadania związane z pełnieniem wart ochronnych na pokładach statków
powietrznych.
7. Broń palną i amunicję przyjęte do przewozu na lotnisku odlotu zwraca się pasażerowi na
lotnisku docelowym po przekroczeniu przez niego granicy strefy zastrzeżonej lotniska.
8. Broń palną i amunicję zatrzymaną na lotnisku przechowuje się na zasadach określonych
odpowiednio w przepisach o broni i amunicji.
9. Sposób postępowania z bronią przyjętą do przewozu lotniczego oraz sposób przekazania jej
właścicielowi na lotnisku docelowym określa przewoźnik lotniczy w swoim programie ochrony.

§ 9. 1. Oceny stopnia zagrożenia aktami bezprawnej ingerencji w lotnictwie cywilnym na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dokonuje Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego,
na podstawie analizy ryzyka prowadzonej z uwzględnieniem informacji uzyskanych od
odpowiednich podmiotów, w tym służb i instytucji.
2. Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego przekazuje niezwłocznie Prezesowi Urzędu
wszelkie informacje, mogące mieć wpływ na zagrożenie lotnictwa cywilnego na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej aktami bezprawnej ingerencji w lotnictwie cywilnym.
3. Niezależnie od postanowień ust. 2, Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego nie rzadziej
niż raz w miesiącu przekazuje Prezesowi Urzędu raport na temat aktualnej oceny stopnia
zagrożenia aktami bezprawnej ingerencji w lotnictwie cywilnym na terenie Rzeczypospolitej
Polskiej.
4. Prezes Urzędu określa, w szczególności na podstawie informacji, o których mowa w ust. 2-3,
loty wysokiego ryzyka oraz metody i środki, które powinny być podjęte w celu przeciwdziałania
aktom bezprawnej ingerencji w lotnictwie cywilnym.
5. Na pokład statku powietrznego odbywającego lot wysokiego ryzyka może być wprowadzona
warta ochronna składająca się z funkcjonariuszy Straży Granicznej.
6. Decyzję o wprowadzeniu warty ochronnej podejmuje Prezes Urzędu w uzgodnieniu z
Komendantem Głównym Straży Granicznej.
7. Warunki, sposób przebywania i poruszania się wart ochronnych na lotnisku Rzeczypospolitej
Polskiej lub na pokładzie statku powietrznego znajdującego się nad jej terytorium,
wprowadzonych przez obcego przewoźnika na pokładzie swojego statku powietrznego, określa
umowa międzynarodowa o komunikacji lotniczej, chyba że przepisy międzynarodowe lub
przepisy Unii Europejskiej stanowią inaczej.
8. Wartę ochronną mogą pełnić osoby uzbrojone, które odbyły szkolenie w zakresie znajomości
pokładu statku powietrznego, skutków użycia broni palnej na pokładzie tego statku oraz
sposobów unieszkodliwiania osoby niebezpiecznej bez użycia broni palnej.

11
9. Osoby wchodzące w skład warty ochronnej podczas wykonywania obowiązków na pokładzie
statku powietrznego podlegają dowódcy tego statku w zakresie, o którym mowa w art. 115
ustawy.
10. Prezes Urzędu może wprowadzić dodatkowe metody i środki ochrony w portach lotniczych
lub u przewoźników lotniczych, na zasadach określonych w Krajowym Programie, w celu
przeciwdziałania aktom bezprawnej ingerencji w lotnictwie cywilnym, w szczególności w
sytuacji pojawienia się nowych zagrożeń.

§ 10. 1. W celu przeciwdziałania sytuacjom kryzysowym w lotnictwie cywilnym podmioty
wchodzące w skład systemu ochrony lotnictwa cywilnego przygotowują plany przeciwdziałania
tym sytuacjom oraz organizują szkolenia w tym zakresie.
2. Zarządzający lotniskiem opracowuje, w uzgodnieniu z Policją i Strażą Graniczną oraz po
zasięgnięciu opinii użytkowników lotniska, plan przeciwdziałania sytuacji kryzysowej w
lotnictwie cywilnym. Plan ten stanowi część programu ochrony lotniska.
3. Plan przeciwdziałania sytuacji kryzysowej w lotnictwie cywilnym uwzględnia warunki i tryb
współpracy oraz koordynacji działań poszczególnych podmiotów wchodzących w skład systemu
ochrony lotniska, sposób reagowania na zagrożenia, sposoby postępowania w sytuacji
zagrożenia oraz informowania o zagrożeniu osób odpowiedzialnych za system ochrony lotniska.
4. Zarządzający lotniskiem organizuje i zapewnia wyposażenie stałego centrum koordynacji
antykryzysowej, zwanego dalej „centrum”, przeznaczonego do kierowania działaniami
mającymi na celu rozwiązanie zaistniałej sytuacji kryzysowej.
5. W celu realizacji zadań centrum zarządzający lotniskiem przygotowuje:
1) pomieszczenia:
a) do pracy sztabu kryzysowego zwanego dalej „sztabem”,,
b) socjalne,
c) do pracy negocjatora;
2) miejsca do pracy tłumaczy;
3) dostęp do aktualnych informacji o lotach z danego lotniska.
6. W pomieszczeniach i miejscach, o których mowa w ust. 5, znajdują się w szczególności:
1) niezbędne środki łączności przewodowej i bezprzewodowej z systemem identyfikacji
numerów przychodzących;
2) mapy i plany lotniska oraz otaczającego go terenu, projekty budowlane obiektów
budowlanych znajdujących się na lotnisku oraz dokumentacja przebiegu linii
energetycznych i elektrycznych, gazowych, telekomunikacyjnych, teleinformatycznych,
wodno-kanalizacyjnych oraz cieplnych;
3) sprzęt radiowo-telewizyjny;
4) plany wnętrz wszystkich typów statków powietrznych operujących z danego lotniska;
5) kopia programu ochrony lotniska;
6) spis niezbędnych telefonów do podmiotów funkcjonujących na lotnisku oraz instytucji
państwowych uczestniczących w systemie reagowania kryzysowego.

§ 11. 1. W przypadku wystąpienia sytuacji kryzysowej w lotnictwie cywilnym zarządzający
lotniskiem zwołuje sztab kryzysowy, który prowadzi działania w centrum.
2. W skład sztabu wchodzą:

12