Przepisy prawne: najważniejsze zmiany VIII 2015 r.

Przeczytaj także: TOP 10 zmian w prawie w 2011 roku cz.I

POSTĘPOWANIE PRZED SĄDAMI ADMINISTRACYJNYMI

15 sierpnia 2015 r. weszła w życie ustawa z dnia 9 kwietnia 2015 r. o zmianie ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2015 r. poz. 658), na podstawie której m. in.:

• wprowadzono zasadę, że w razie skargi na pisemną interpretację prawa podatkowego, sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi i wskazaną przez skarżącego podstawą prawną;
• przewidziano, że jeśli sąd administracyjny uchyla lub stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji administracyjnej lub postanowienia i jednocześnie dostrzeże podstawę umorzenia postępowania administracyjnego, może od razu sam umorzyć postępowanie administracyjne;
• przewidziano, że sąd administracyjny uchylając zaskarżoną decyzję lub postanowienie może
  w określonych warunkach zobowiązać organ do rozstrzygnięcia sprawy w wyznaczonym terminie we wskazany przez sąd sposób, pod rygorem wymierzenia organowi grzywny;
• przewidziano także, że jeśli organ nie wywiąże się z obowiązku wydania rozstrzygnięcia w terminie wyznaczonym przez sąd, strona może wnieść ponowną skargę do sądu administracyjnego, żądając wydania orzeczenia stwierdzającego istnienie bądź nieistnienie obowiązku lub uprawnienia; podobną możliwość przewidziano w razie uwzględnienia skargi na bezczynność organu; regulacje te mają na celu ograniczenie przypadków wielokrotnego „powracania” sprawy z sądu administracyjnego do organu administracji i uchylania się przez organy od wydania merytorycznego rozstrzygnięcia;
• wprowadzono zasadę, że w razie uwzględnienia skargi zaskarżony akt lub czynność nie wywołują skutków do czasu uprawomocnienia się wyroku;
• wprowadzono możliwość zasądzenia sumy pieniężnej na rzecz skarżącego od organu w razie niewykonania wyroku uwzględniającego skargę;
• wprowadzono instytucję samokontroli sądu pierwszej instancji umożliwiającą uchylenie przez wojewódzki sąd administracyjny zaskarżonego wyroku i ponowne rozpoznanie sprawy, jeśli sąd przed przedstawieniem skargi kasacyjnej Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu stwierdzi, iż
  w sprawie zachodzi nieważność postępowania lub podstawy skargi kasacyjnej są oczywiście usprawiedliwione; wówczas wojewódzki sąd administracyjny powinien ponownie rozpoznać sprawę na tym samym posiedzeniu, a od wydanego nowego orzeczenia przysługiwać będzie skarga kasacyjna;
• przewidziano, że w razie uwzględnienia skargi kasacyjnej, uchylając zaskarżone orzeczenie Naczelny Sąd Administracyjny będzie mógł rozpoznać skargę (bez przekazywania sprawy do wojewódzkiego sądu administracyjnego) jeśli istota sprawy będzie dostatecznie wyjaśniona (a nie tylko w razie stwierdzenia naruszenia wyłącznie prawa materialnego, jak to było dotychczas).

WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO

W dniu 23 czerwca 2015 r. Trybunał Konstytucyjny (dalej „Trybunał”) wydał wyrok, w którym orzekł, że art. 79 ust. 1 pkt 3 lit. b ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631, Nr 94, poz. 658 i Nr 121, poz. 843, z 2007 r.
Nr 99, poz. 662 i Nr 181, poz. 1293, z 2009 r. Nr 157, poz. 1241 oraz z 2010 r. Nr 152, poz. 1016) w zakresie, w jakim uprawniony, którego autorskie prawa majątkowe zostały naruszone, może żądać od osoby, która naruszyła te prawa, naprawienia wyrządzonej szkody poprzez zapłatę sumy pieniężnej w wysokości odpowiadającej - w przypadku gdy naruszenie jest zawinione - trzykrotności stosownego wynagrodzenia, które w chwili jego dochodzenia byłoby należne tytułem udzielenia przez uprawnionego zgody na korzystanie z utworu, jest niezgodny z art. 64 ust. 1 i 2 w związku z art. 31 ust. 3 w związku z art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej (sygn. akt SK 32/14, dalej „Wyrok”).

Z uzasadnienia Wyroku wynika, że zdaniem Trybunału zaskarżona regulacja stanowi nadmierne ograniczenie wolności majątkowej podmiotów naruszających w sposób zawiniony autorskie prawa majątkowe, które to ustawodawca nałożył na te podmioty celem ochrony twórców.
Przedmiotowa regulacja umożliwiała żądanie zryczałtowanego odszkodowania w wysokości trzykrotnego wynagrodzenia jakie byłoby stosowne w przypadku udzielenia przez uprawnionego zgody na korzystanie z utworu. Trybunał uznał takie rozwiązanie za nieproporcjonalne.

W Wyroku stwierdzono niekonstytucyjność normy przewidującej możliwość żądania trzykrotności stosownego wynagrodzenia, nadal możliwe będzie jednak dochodzenie odszkodowania za naruszenie praw autorskich na zasadach ogólnych (tzn. w wysokości poniesionej szkody).
Trybunał zajął także stanowisko, że rozwiązania prawne polegające na możliwości żądania zryczałtowanego odszkodowania za naruszenie praw autorskich nie są całkowicie wykluczone na gruncie Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Ryczałtowe odszkodowanie nie może jednak być całkowicie oderwane od wysokości poniesionej szkody.