eGospodarka.pl
eGospodarka.pl poleca

eGospodarka.plPrawoPrawo dla biznesu › Leczenie za granicą: zwrot kosztów od NFZ

Leczenie za granicą: zwrot kosztów od NFZ

2014-11-03 15:05

Przeczytaj także: Jakie zmiany w prawie w 2015 roku?


W dniach 18–28 marca 2013 r. Końcowa Konferencja ONZ wypracowała tekst Traktatu, który nie uzyskał jednakże konsensusu w wyniku sprzeciwu Syryjskiej Republiki Arabskiej, Koreańskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej i Islamskiej Republiki Iranu. Na wniosek grupy państw zainteresowanych przyjęciem Traktatu, w tym Polski, Zgromadzenie Ogólne NZ w dniu 2 kwietnia 2013 r. formalnie przyjęło tekst Traktatu o handlu bronią kwalifikowaną większością głosów (154 głosy – za, wymienione trzy państwa głosowały przeciw, a 23 państwa wstrzymały się od głosu). Traktat otwarty do podpisu w dniu 3 czerwca 2013 r. został podpisany przez przedstawiciela Polski 1 lipca 2013 r.

Celami Traktatu są umocnienie międzynarodowego i regionalnego pokoju, bezpieczeństwa i stabilności, zmniejszanie ludzkiego cierpienia oraz promowanie współpracy, przejrzystości i odpowiedzialnego działania Państw Stron w dziedzinie międzynarodowego handlu bronią konwencjonalną. Traktat nie ma na celu utrudnianie państwom legalnego sprzedawania, nabywania i posiadania broni dla ich bezpieczeństwa, porządku publicznego i samoobrony zgodnie z prawem międzynarodowym. Nie odnosi się on też do kwestii wewnątrzkrajowego handlu bronią i jej posiadania przez osoby fizyczne i podmioty gospodarcze.

Traktat stanowi o objęciu krajowymi systemami kontroli obrotu także amunicji oraz części i komponentów do uzbrojenia wymienionego w art. 2 Traktatu. Ich wyodrębnienie oznacza w praktyce, iż wprawdzie będą one podlegać postanowieniom Traktatu, ale nie będą objęte wszystkimi zobowiązaniami Państw Stron w dziedzinie przejrzystości.

Traktat ustanawia zakazy transferu broni w przypadku, gdy transfer ten naruszałby zobowiązania wynikające ze środków przyjętych przez Radę Bezpieczeństwa ONZ, zobowiązania wynikające z umów międzynarodowych, których dane państwo jest stroną oraz w przypadku, gdy broń byłaby wykorzystywana do popełnienia zbrodni ludobójstwa, zbrodni przeciwko ludzkości, poważnych naruszeń Konwencji Genewskich z 1949 r. i innych zbrodni wojennych określonych w umowach międzynarodowych, których dane Państwo jest stroną.

Ustawa z dnia 12 września 2014 roku o ratyfikacji Konwencji Rady Europy o cyberprzestępczości.


W dniu 28 października 2014 roku została także podpisana przez Prezydenta RP ustawa z dnia 12 września 2014 r. o ratyfikacji Konwencji Rady Europy o cyberprzestępczości, sporządzonej w Budapeszcie w dniu 23 listopada 2001 r.

Przestępstwa określane terminem „cyberprzestępczość” – obejmują czyny wymierzone w dane i systemy informatyczne (gdzie przetwarzanie danych jest przedmiotem czynności wykonawczych) oraz przestępstwa, w których technologie informatyczne wykorzystywane są przy popełnianiu już stypizowanych w prawie karnym czynów zabronionych (np. oszustwo komputerowe i piractwo komputerowe). Obszarem, w którym, z uwagi na swój anonimowy charakter i szeroki zasięg oddziaływania, technologie komputerowe mogą szczególnie ułatwiać popełnianie czynów zabronionych, są przestępstwa o charakterze rasistowskim i ksenofobicznym, a także przestępstwa związane z seksualnym wykorzystywaniem dzieci i młodzieży – w szczególności produkcja i rozpowszechnianie pornografii dziecięcej. Z tych względów działania zmierzające do skuteczniejszego zapobiegania, ścigania i karania sprawców przestępstw popełnianych przy wykorzystaniu technologii informatycznych muszą być podejmowane na szczeblu międzynarodowym.

Omawiana tutaj Konwencja Rady Europy o cyberprzestępczości stanowi istotny krok w kierunku przyjęcia uniwersalnych standardów dotyczących problematyki przestępstw popełnianych przy zastosowaniu technologii informatycznych – definicji czynów zabronionych i norm dotyczących współpracy międzypaństwowej w ich ściganiu. Z uwagi na fakt, iż stronami Konwencji jest już 41 państw, a podpisało ją dalszych 11 państw, w tym Polska, Konwencja stanowić będzie w przyszłości najefektywniejsze narzędzie międzynarodowej ochrony wszystkich podmiotów, które wykorzystują technologie komputerowe lub w stosunku do których technologie te umożliwiają lub ułatwiają popełnienie przestępstw.

Konwencja ma na celu zapobieganie i zwalczanie cyberprzestępczości, przy jednoczesnej ochronie prawnie uzasadnionych interesów w stosowaniu i rozwoju technologii informatycznych. Znajdują się w niej przepisy prawa karnego materialnego – zawierające definicje pojęć i określające znamiona przestępstw, prawa karnego procesowego – określające normy i procedury postępowania w sprawach dotyczących przestępstw określonych w Konwencji i innych przestępstw popełnionych przy wykorzystaniu systemu informatycznego oraz zbierania dowodów w formie elektronicznej odnoszących się do przestępstw, oraz regulacje dotyczące jurysdykcji nad przestępstwami określonymi w Konwencji i postanowienia dotyczące współpracy międzynarodowej odnoszące się do ekstradycji i wzajemnej pomocy prawnej oraz wymiany informacji.

Polska złożyła do Konwencji kilka oświadczeń, w których, m.in. określa się jaki organ w Polsce będzie punktem kontaktowym (Wydział Wsparcia Zwalczania Cyberprzestępczości Biura Służby Kryminalnej Komendy Głównej Policji), organem centralnym odpowiedzialnym za wysyłanie lub za udzielanie odpowiedzi na wnioski o pomoc wzajemną w zakresie Konwencji jest Prokurator Generalny – w odniesieniu do wniosków realizowanych na etapie postępowania przygotowawczego, Minister Sprawiedliwości – w odniesieniu do pozostałych wniosków; organem centralnym odpowiedzialnym za sporządzanie wniosków ekstradycyjnych lub wniosków o tymczasowe aresztowanie jest Prokurator Generalny – w odniesieniu do wniosków sporządzanych na etapie postępowania przygotowawczego, Minister Sprawiedliwości – w odniesieniu do pozostałych wniosków.

Polska złożyła także zastrzeżenie, „iż warunkiem wykonania wniosku o pomoc wzajemną dotyczącego przeszukania lub uzyskania dostępu przy użyciu podobnych metod, zajęcia lub podobnego zabezpieczenia albo ujawnienia przechowywanych danych, w odniesieniu do przestępstw innych niż określone w artykułach 2–11 Konwencji, jest podwójna karalność tych przestępstw”. Konwencja weszła w życie 1 lipca 2004 r.

Przeczytaj także

Skomentuj artykuł Opcja dostępna dla zalogowanych użytkowników - ZALOGUJ SIĘ / ZAREJESTRUJ SIĘ

Komentarze (0)

DODAJ SWÓJ KOMENTARZ

Eksperci egospodarka.pl

1 1 1

Wpisz nazwę miasta, dla którego chcesz znaleźć jednostkę ZUS.

Wzory dokumentów

Bezpłatne wzory dokumentów i formularzy.
Wyszukaj i pobierz za darmo: