Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o języku polskim oraz ustawy o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych

Druk nr 3324


Warszawa, 10 kwietnia 2015 r.
SEJM

RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
VII kadencja
Prezes Rady Ministrów

RM-10-103-13




Pan

Radosław Sikorski

Marszałek Sejmu

Rzeczypospolitej Polskiej



Szanowny Panie Marszałku
Na podstawie art. 118 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia
2 kwietnia 1997 r. przedstawiam Sejmowi Rzeczypospolitej Polskiej projekt
ustawy

- o zmianie ustawy o języku polskim
oraz ustawy o organizacji

i funkcjonowaniu funduszy
emerytalnych z projektami aktów wykonawczych.

W załączeniu przedstawiam także opinię dotyczącą zgodności
proponowanych regulacji z prawem Unii Europejskiej.
Ponadto uprzejmie informuję, że do prezentowania stanowiska Rządu
w tej sprawie w toku prac parlamentarnych został upoważniony Minister Nauki i
Szkolnictwa Wyższego.

Z poważaniem

(-) Ewa Kopacz
Projekt
U S T A W A
z dnia
o zmianie ustawy o języku polskim oraz ustawy o organizacji i funkcjonowaniu
funduszy emerytalnych
Art. 1. W ustawie z dnia 7 października 1999 r. o języku polskim (Dz. U. z 2011 r.
Nr 43, poz. 224 i Nr 84, poz. 455) rozdział 2a otrzymuje brzmienie:
„Rozdział 2a
Urzędowe poświadczanie znajomości języka polskiego
Art. 11a. 1. Cudzoziemiec oraz obywatel polski na stałe zamieszkały za granicą
może uzyskać urzędowe poświadczenie znajomości języka polskiego jako obcego
po zdaniu egzaminu z języka polskiego jako obcego, zwanego dalej „egzaminem”.
2. Urzędowym poświadczeniem znajomości języka polskiego jako obcego jest
certyfikat znajomości języka polskiego, zwany dalej „certyfikatem”, wydawany przez
Komisję do spraw Poświadczania Znajomości Języka Polskiego jako Obcego, zwaną
dalej „Komisją”.
3. Certyfikat poświadcza znajomość języka polskiego jako obcego na jednym
z następujących poziomów biegłości językowej:
1)
A1, A2, B1, B2, C1 i C2 – w grupie dostosowanej do potrzeb osób dorosłych,
2)
A1, A2, B1 i B2 – w grupie dostosowanej do potrzeb dzieci i młodzieży
– przy czym poziom oznaczony jako A1 jest najniższym poświadczanym poziomem
biegłości językowej, a poziom oznaczony jako C2 jest najwyższym poświadczanym
poziomem biegłości językowej.
4. Osoba, o której mowa w ust. 1, będąca absolwentem szkoły wyższej, która
ukończyła studia w języku polskim, albo szkoły ponadgimnazjalnej lub
ponadpodstawowej szkoły średniej, która posiada świadectwo dojrzałości, działających
w systemie edukacji Rzeczypospolitej Polskiej, po złożeniu wniosku i uiszczeniu opłaty
za wydanie certyfikatu otrzymuje certyfikat bez konieczności zdawania egzaminu.
5. W celu wydania certyfikatu osobie, o której mowa w ust. 4, przetwarza się
następujące dane:
1)
imię i nazwisko;
– 2 –
2)
datę urodzenia;
3)
płeć;
4)
adres do korespondencji;
5)
adres poczty elektronicznej, jeżeli posiada.
6. Poziom biegłości językowej określa się zgodnie z poziomem zdanego egzaminu,
a w przypadku absolwentów, o których mowa w ust. 4, zgodnie z poświadczonym
poziomem znajomości języka polskiego jako obcego.
Art. 11b. 1. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego po zasięgnięciu
opinii Komisji nadaje, w drodze decyzji administracyjnej, uprawnienie
do organizowania egzaminów z języka polskiego jako obcego na określonym poziomie
biegłości językowej na wniosek:
1)
polskiej albo zagranicznej szkoły wyższej prowadzącej studia w zakresie filologii
polskiej;
2)
polskiego albo zagranicznego podmiotu, który od co najmniej trzech lat prowadzi
lektoraty lub zajęcia w zakresie nauczania języka polskiego lub języka polskiego
jako obcego albo inne zajęcia dydaktyczne w języku polskim.
2. Uprawnienie do organizowania egzaminu na określonym poziomie biegłości
językowej nadaje się na okres dwóch lat.
3. Na wniosek podmiotu uprawnionego do organizowania egzaminu
na określonym
poziomie biegłości językowej, zwanego dalej „podmiotem
uprawnionym”, minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego może nadawać
uprawnienia do organizowania egzaminu na tym poziomie na kolejne okresy nie dłuższe
niż pięć lat.
4. Listę podmiotów uprawnionych oraz informacje o terminach i miejscach
przeprowadzania egzaminów publikuje się w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie
podmiotowej ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego.
Art. 11c. Podmiot uprawniony jest obowiązany do:
1)
zapewnienia odpowiedniego składu komisji egzaminacyjnej;
2)
zapewnienia
warunków lokalowych i technicznych niezbędnych
do
przeprowadzenia egzaminu bez zakłóceń, umożliwiających samodzielne
rozwiązywanie zadań przez osoby przystępujące do egzaminów i sprawdzenie
umiejętności rozumienia ze słuchu, z uwzględnieniem potrzeb osób
niepełnosprawnych;
– 3 –
3)
zabezpieczenia materiałów związanych z egzaminem przed nieuprawnionym
ujawnieniem;
4)
poddania się wizytacji, o której mowa w art. 11l;
5)
ponownego przeprowadzenia egzaminu w innym terminie na własny koszt,
w przypadku gdy egzamin został przerwany na skutek zakłócenia prawidłowego
przebiegu egzaminu przez członków komisji egzaminacyjnej;
6)
upowszechniania informacji o zasadach poświadczania znajomości języka
polskiego jako obcego, a także o terminach przeprowadzania egzaminów.
Art. 11d. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego może na wniosek
Komisji cofnąć, w drodze decyzji administracyjnej, uprawnienie do organizowania
egzaminu w przypadku:
1)
naruszenia przez podmiot uprawniony zasad lub warunków organizowania
i przeprowadzania egzaminu;
2)
niewykonania przez podmiot uprawniony zaleceń wydanych przez Komisję;
3)
odmowy poddania się przez podmiot uprawniony wizytacji, o której mowa
w art. 11l.
Art. 11e. 1. W celu przeprowadzenia egzaminu na określonym poziomie biegłości
językowej podmiot uprawniony powołuje komisję egzaminacyjną.
2. W skład komisji egzaminacyjnej wchodzi:
1)
przewodniczący będący egzaminatorem wpisanym na listę, o której mowa
w art. 11f ust. 1;
2)
co najmniej dwóch członków posiadających:
a)
dyplom ukończenia studiów wyższych w zakresie filologii polskiej
ze specjalnością nauczanie języka polskiego jako obcego, potwierdzający
uzyskanie kwalifikacji drugiego stopnia, lub równorzędny lub
b)
dyplom ukończenia studiów wyższych w zakresie filologii polskiej
lub neofilologii, potwierdzający uzyskanie kwalifikacji drugiego stopnia,
lub równorzędny oraz ukończone studia podyplomowe w zakresie nauczania
języka polskiego jako obcego, lub
c)
dyplom ukończenia studiów wyższych w zakresie neofilologii,
potwierdzający uzyskanie kwalifikacji drugiego stopnia, lub równorzędny
oraz co najmniej dwa lata doświadczenia w nauczaniu języka polskiego lub
języka polskiego jako obcego.
– 4 –
3. W przypadku gdy liczba osób przystępujących do egzaminu na danym poziomie
biegłości językowej przekracza dwadzieścia, w skład komisji egzaminacyjnej powołuje
się dodatkowego członka na każde rozpoczęte kolejne dziesięć osób.
Art. 11f. 1. Komisja prowadzi listę egzaminatorów uprawnionych do sprawowania
funkcji przewodniczącego komisji egzaminacyjnej.
2. Na wniosek osoby, która:
1)
posiada dyplom ukończenia studiów wyższych w zakresie filologii polskiej
ze specjalnością nauczanie języka polskiego jako obcego, potwierdzający
uzyskanie kwalifikacji drugiego stopnia, lub równorzędny lub dyplom ukończenia
studiów wyższych w zakresie filologii polskiej lub neofilologii, potwierdzający
uzyskanie kwalifikacji drugiego stopnia, lub równorzędny i ukończone studia
podyplomowe w zakresie nauczania języka polskiego jako obcego,
2)
posiada co najmniej trzyletnie doświadczenie w nauczaniu języka polskiego jako
obcego uzyskane w okresie pięciu lat przed dniem złożenia wniosku,
3)
nie była skazana prawomocnym wyrokiem za przestępstwo popełnione umyślnie
lub umyślne przestępstwo skarbowe,
4)
ukończyła szkolenie dla kandydatów na egzaminatorów
– Komisja dokonuje wpisu na listę, o której mowa w ust. 1.
3. Wniosek zawiera:
1)
imię i nazwisko;
2)
datę i miejsce urodzenia;
3)
adres do korespondencji;
4)
numer telefonu;
5)
numer PESEL – a w przypadku jego braku – nazwę i numer dokumentu
potwierdzającego tożsamość;
6)
wskazanie obszaru działalności.
4. Komisja skreśla egzaminatora z listy, o której mowa w ust. 1:
1)
na jego wniosek;
2)
w przypadku skazania prawomocnym wyrokiem za przestępstwo popełnione
umyślnie lub umyślne przestępstwo skarbowe;
3)
w przypadku nieusprawiedliwionego niestawiennictwa na egzaminie;
4)
w przypadku naruszenia przez egzaminatora warunków oraz trybu
przeprowadzania egzaminu mającego wpływ na wynik egzaminu.