Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa oraz niektórych innych ustaw

Druk nr 2832


Warszawa, 16 października 2014 r.
SEJM

RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
VII kadencja
Prezes Rady Ministrów

RM-10-41-13



Pan

Radosław Sikorski

Marszałek Sejmu

Rzeczypospolitej Polskiej


Szanowny Panie Marszałku
Na podstawie art. 118 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia
2 kwietnia 1997 r. przedstawiam Sejmowi Rzeczypospolitej Polskiej projekt
ustawy

- o zmianie ustawy o świadczeniach
pieniężnych
z
ubezpieczenia
społecznego w razie choroby i
macierzyństwa oraz niektórych innych
ustaw z projektami aktów wykonawczych.

W załączeniu przedstawiam także opinię dotyczącą zgodności
proponowanych regulacji z prawem Unii Europejskiej.
Jednocześnie uprzejmie informuję, że do prezentowania stanowiska Rządu
w tej sprawie w toku prac parlamentarnych został upoważniony Minister Pracy i
Polityki Społecznej.

Z poważaniem

(-) Ewa Kopacz
Projekt
U S T A W A
z dnia
o zmianie ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie
choroby i macierzyństwa oraz niektórych innych ustaw
Art. 1. W ustawie z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych
z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. z 2014 r. poz. 159)
wprowadza się następujące zmiany:
1)
w art. 6 w ust. 2 w pkt 2 lit. b otrzymuje brzmienie:
„b) szpitalu albo innym przedsiębiorstwie podmiotu leczniczego wykonującego
działalność leczniczą w rodzaju stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne
w celu leczenia uzależnienia od środków odurzających lub substancji
psychotropowych;”;
2)
uchyla się art. 26;
3)
w art. 29:
a)
ust. 4 otrzymuje brzmienie:
„4. W razie śmierci matki lub porzucenia przez nią dziecka, zasiłek
macierzyński przysługuje ubezpieczonemu-ojcu dziecka albo innemu
ubezpieczonemu członkowi najbliższej rodziny przez okres odpowiadający
okresowi, który pozostał od dnia zgonu matki albo porzucenia przez nią dziecka, do
końca okresu odpowiadającego okresowi urlopu macierzyńskiego, dodatkowego

1)
Niniejszą ustawą zmienia się ustawy: ustawę z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy, ustawę z dnia
20 czerwca 1985 r. o prokuraturze, ustawę z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji, ustawę z dnia 12 października
1990 r. o Straży Granicznej, ustawę z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników, ustawę
z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej, ustawę z dnia 13 października 1998 r. o systemie
ubezpieczeń społecznych, ustawę z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń
Społecznych, ustawę z dnia 16 marca 2001 r. o Biurze Ochrony Rządu, ustawę z dnia 27 lipca 2001 r. –
Prawo o ustroju sądów powszechnych, ustawę z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa
Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu, ustawę z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym
z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych, ustawę z dnia 23 listopada 2002 r. o Sądzie
Najwyższym, ustawę z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, ustawę z dnia
20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, ustawę z dnia 9 czerwca 2006 r.
o Centralnym Biurze Antykorupcyjnym, ustawę z dnia 9 czerwca 2006 r. o służbie funkcjonariuszy Służby
Kontrwywiadu Wojskowego oraz Służby Wywiadu Wojskowego, ustawę z dnia 9 czerwca 2006 r. o Służbie
Kontrwywiadu Wojskowego oraz Służbie Wywiadu Wojskowego, ustawę z dnia 2 grudnia 2009 r. o izbach
lekarskich, ustawę z dnia 9 kwietnia 2010 r. o Służbie Więziennej oraz ustawę z dnia 28 kwietnia 2011 r.
o systemie informacji w ochronie zdrowia.
– 2 –
urlopu macierzyńskiego lub urlopu rodzicielskiego, jeżeli przerwą zatrudnienie lub
inną działalność zarobkową w celu sprawowania osobistej opieki nad dzieckiem.”,
b)
po ust. 5a dodaje się ust. 5b w brzmieniu:
„5b. W przypadku gdy matka dziecka legitymuje się orzeczeniem
o niezdolności do samodzielnej egzystencji i stan jej zdrowia uniemożliwia jej
sprawowanie osobistej opieki nad dzieckiem, zasiłek macierzyński przysługuje
ubezpieczonemu-ojcu dziecka albo innemu ubezpieczonemu członkowi najbliższej
rodziny przez okres ustalony przepisami Kodeksu pracy jako okres urlopu
macierzyńskiego, okres dodatkowego urlopu macierzyńskiego oraz okres urlopu
rodzicielskiego, jeżeli przerwą zatrudnienie lub inną pracę zarobkową w celu
sprawowania osobistej opieki nad dzieckiem. W przypadku gdy niezdolność do
samodzielnej egzystencji matki powstanie po urodzeniu dziecka, zasiłek
macierzyński przysługuje przez okres odpowiadający okresowi, który pozostał od
dnia ustalonego jako dzień powstania niezdolności do samodzielnej egzystencji do
końca okresu odpowiadającego okresowi urlopu macierzyńskiego, dodatkowego
urlopu macierzyńskiego lub urlopu rodzicielskiego.”;
4)
w art. 30 uchyla się ust. 2;
5)
w art. 32:
a)
w ust. 1 w pkt 1 lit. b i c otrzymują brzmienie:
„b) porodu lub choroby małżonka ubezpieczonego lub rodzica dziecka, stale
opiekujących się dzieckiem, jeżeli poród lub choroba uniemożliwia temu
małżonkowi lub rodzicowi sprawowanie opieki,
c)
pobytu małżonka ubezpieczonego lub rodzica dziecka, stale opiekujących się
dzieckiem, w szpitalu albo innym przedsiębiorstwie podmiotu leczniczego
wykonującego działalność leczniczą w rodzaju stacjonarne i całodobowe
świadczenia zdrowotne;”,
b)
ust. 2 i 3 otrzymują brzmienie:
„2. Za członków rodziny, o których mowa w ust. 1 pkt 3, uważa się małżonka,
rodziców, rodzica dziecka, ojczyma, macochę, teściów, dziadków, wnuki,
rodzeństwo oraz dzieci w wieku powyżej 14 lat – jeżeli pozostają we wspólnym
gospodarstwie domowym z ubezpieczonym w okresie sprawowania opieki.
– 3 –
3. Za dzieci w rozumieniu ust. 1 i 2 uważa się dzieci własne ubezpieczonego
lub jego małżonka oraz dzieci przysposobione, a także dzieci przyjęte na
wychowanie i utrzymanie.”;
6)
w art. 32a ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. W przypadku określonym w art. 180 § 61 i 8 Kodeksu pracy ubezpieczonemu-
-ojcu dziecka przysługuje dodatkowo, niezależnie od zasiłku określonego w art. 32,
zasiłek opiekuńczy w wymiarze do 8 tygodni, jeżeli przerwie zatrudnienie lub inną
działalność zarobkową w celu sprawowania osobistej opieki nad dzieckiem.”;
7)
w art. 33 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się niezależnie od liczby osób uprawnionych do
zasiłku opiekuńczego oraz bez względu na liczbę dzieci i innych członków rodziny
wymagających opieki.”;
8)
art. 48 otrzymuje brzmienie:
„Art. 48. 1. Podstawę wymiaru zasiłku chorobowego przysługującego
ubezpieczonemu niebędącemu pracownikiem stanowi przeciętny miesięczny przychód
za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała
niezdolność do pracy.
2. Przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego przysługującego
ubezpieczonemu niebędącemu pracownikiem stosuje się odpowiednio przepisy art. 36
ust. 2–4, art. 38 ust. 1, art. 42, art. 43 i art. 46, z zastrzeżeniem art. 48a–50.”;
9)
po art. 48 dodaje się art. 48a w brzmieniu:
„Art. 48a. 1. W przypadku ubezpieczonego, dla którego podstawę wymiaru
składek na ubezpieczenie chorobowe stanowi kwota zadeklarowana, podlegającego
ubezpieczeniu chorobowemu przez okres krótszy niż okres, o którym mowa w art. 48
ust. 1, podstawę wymiaru zasiłku chorobowego stanowi suma:
1)
przeciętnej miesięcznej najniższej podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie
chorobowe, po odliczeniach, o których mowa w art. 3 pkt 4, za pełne miesiące
kalendarzowe ubezpieczenia, z których przychód podlega uwzględnieniu
w podstawie wymiaru zasiłku, oraz
2)
kwoty stanowiącej iloczyn jednej dwunastej przeciętnej kwoty zadeklarowanej
jako podstawa wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe, w części
przewyższającej najniższą podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie
chorobowe, po odliczeniach, o których mowa w art. 3 pkt 4, za pełne miesiące
– 4 –
kalendarzowe ubezpieczenia, z których przychód podlega uwzględnieniu
w podstawie wymiaru zasiłku, oraz liczby tych miesięcy.
2. Jeżeli okres ubezpieczenia chorobowego rozpoczął się po przerwie
nieprzekraczającej 30 dni od ustania ubezpieczenia chorobowego z innego tytułu,
w liczbie pełnych miesięcy kalendarzowych ubezpieczenia, o której mowa w ust. 1
pkt 2, uwzględnia się również pełne miesiące kalendarzowe ubezpieczenia
z poprzedniego tytułu. Liczba pełnych miesięcy kalendarzowych ubezpieczenia,
uwzględnionych z poprzedniego i aktualnego tytułu, nie może przekraczać 12.
3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, przy ustalaniu podstawy wymiaru
zasiłku chorobowego przyjmuje się przeciętną miesięczną najniższą podstawę wymiaru
składek na ubezpieczenie chorobowe oraz przeciętną kwotę zadeklarowaną jako
podstawa wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe za pełne miesiące
kalendarzowe ubezpieczenia, w części przewyższającej najniższą podstawę wymiaru
składek na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w ust. 1, za okres pełnych
miesięcy kalendarzowych ubezpieczenia z aktualnego tytułu.”;
10) w art. 49:
a)
w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) kwota przychodu określona w umowie przypadająca za miesiąc, w którym
powstało prawo do zasiłku, po odliczeniach, o których mowa w art. 3 pkt 4,
a jeżeli kwota ta w umowie nie została określona, kwota przeciętnego
miesięcznego przychodu innych ubezpieczonych, z którymi płatnik składek
zawarł takie same lub podobne umowy – dla ubezpieczonych wykonujących
pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia;”,
b)
ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Jeżeli niezdolność do pracy powstała przed upływem pełnego miesiąca
kalendarzowego ubezpieczenia chorobowego, a okres ubezpieczenia chorobowego
rozpoczął się po przerwie nieprzekraczającej 30 dni od ustania ubezpieczenia
chorobowego z innego tytułu, przy ustaleniu podstawy wymiaru zasiłku
chorobowego stosuje się odpowiednio przepis art. 37 ust. 1.”,
c)
dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
„3. W przypadku ubezpieczonego, dla którego podstawę wymiaru składek na
ubezpieczenie chorobowe stanowi kwota zadeklarowana, jeżeli niezdolność do
pracy powstała przed upływem pełnego miesiąca kalendarzowego ubezpieczenia