Rządowy projekt ustawy o systemie powiadamiania ratunkowego

Niedostępność numerów alarmowych wynika przede wszystkim z niedostatecznej
liczby osób obsługujących obecnie numery alarmowe. Zwłaszcza w Policji
i Państwowej Straży Pożarnej, które czasowo obsługują zgłoszenia przychodzące
na numer alarmowy 112, funkcjonariusze wykonują, oprócz obsługi zgłoszeń, inne
zadania, np. dysponują siły i środki na miejsce zdarzenia. Ponadto,
wykorzystywane obecnie łącza telekomunikacyjne mają zbyt małą przepustowość,
co – w razie natłoku połączeń na numer alarmowy – skutkuje sygnałem zajętości.
Kolejną przyczyną jest stosowanie przestarzałych rozwiązań technicznych, co
powoduje zwiększone prawdopodobieństwo wystąpienia awarii sprzętu.
Obecnie uruchamiane centra powiadamiania ratunkowego zastępują się wzajemnie,
jednak zastępowalność ta ma bardzo ograniczony zakres. Jeden CPR może być
zastępowany przez najwyżej dwa inne centra. W przypadku większej awarii w CPR
lub nagłego zwiększenia liczby połączeń (np. zdarzenie masowe) może dojść do
natłoku ruchu alarmowego w jednym miejscu, co przekłada się na znaczne
wydłużenie czasu oczekiwania na odebranie zgłoszenia.
Profesjonalnie zorganizowane centra powiadamiania ratunkowego sprawnie
odbierają, kwalifikują i przekazują zgłoszenia służbom ratunkowym. Na podstawie
przekazywanych z województw danych, skraca się czas oczekiwania na odebranie
połączenia (np. w woj. wielkopolskim, gdzie centrum powiadamiania ratunkowego
działa na terenie całego województwa, średni czas oczekiwania wynosi 10 sekund;
na podstawie danych MSW za 2011 rok, czyli czas, kiedy nie działały centra
powiadamiania ratunkowego, średni czas oczekiwania na odebranie zgłoszenia
przez służby wynosił 28 sekund). Biorąc pod uwagę, iż system nie działa jeszcze
w docelowej funkcjonalności, należy przyjąć, że czas oczekiwania i obsługi
zgłoszenia będzie sukcesywnie optymalizowany.
W zakresie spraw związanych z systemem powiadamiania ratunkowego ustawa
będzie oddziaływała również na przedsiębiorców telekomunikacyjnych. Regulacja
nie nakłada jednak nowych obowiązków na operatorów telekomunikacyjnych.
Obowiązki dotyczące operatorów telekomunikacyjnych zawarte są w obecnie
obowiązujących przepisach ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. – Prawo
telekomunikacyjne (Dz. U. Nr 171, poz. 1800, z późn. zm.).


19

2. Konsultacje społeczne
Stosownie do art. 5 ustawy z dnia 7 lipca 2005 r. o działalności lobbingowej
w procesie stanowienia prawa (Dz. U. Nr 169, poz. 1414, z późn. zm.), w ramach
konsultacji społecznych projekt został udostępniony w Biuletynie Informacji
Publicznej na stronie internetowej Ministerstwa Administracji i Cyfryzacji oraz
Rządowego Centrum Legislacji, a także na portalu Mam Zdanie
www.mamzdanie.org.pl. Wraz z przekazaniem do uzgodnień międzyresortowych
projekt przekazano w celu zaopiniowania do Komisji Wspólnej Rządu i Samorządu
Terytorialnego, która pozytywnie zaopiniowała projekt 26 czerwca 2013 r. Został
on przesłany także do wojewodów. Projekt został przekazany ponadto do
Górskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego, Tatrzańskiego Ochotniczego
Pogotowia Ratunkowego, Wodnego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego,
Mazurskiej Służby Ratowniczej, Mazurskiego Ochotniczego Pogotowia
Ratunkowego, Ogólnopolskiego Związku Zawodowego Pracowników Służb
Ratowniczych, Krajowego Związku Zawodowego Pracowników Ratownictwa
Medycznego, Polskiego Towarzystwa Medycyny Stanów Nagłych i Katastrof,
Związku Pracodawców Ratownictwa Medycznego i Transportu Sanitarnego
Niepublicznych Zakładów Opieki Zdrowotnej, Polskiego Towarzystwa Medycyny
Ratunkowej, Polskiej Konfederacji Pracodawców Prywatnych oraz Związku
Pracodawców Ratownictwa Medycznego SP ZOZ.
W dniach 7 i 8 marca 2013 r. odbyła się międzyresortowa konferencja
uzgodnieniowa, w której udział wzięli także przedstawiciele wojewodów oraz
organizacji społecznych. W jej trakcie przedstawiono stanowisko Ministerstwa
Administracji i Cyfryzacji do wszystkich zgłoszonych uwag, w rezultacie czego
wyjaśniono większość z nich oraz wprowadzono zmiany w projekcie ustawy.
W trakcie konsultacji uwagi zostały zgłoszone przez:
1. PPKP Lewiatan
Za zasadne zostały uznane uwagi dotyczące:
− wskazania ministra właściwego do spraw administracji publicznej jako
podmiotu właściwego w zakresie planowania i organizowania systemu na
terenie kraju oraz nadzoru i koordynacji jego funkcjonowania,
− braku określenia definicji systemu powiadamiania ratunkowego i jego
zadań,
20

− braku określenia celu przetwarzania danych zarejestrowanych w systemie
teleinformatycznym,
− uzupełnienie projektu ustawy o nowelizację ustawy z dnia 16 listopada
2012 r. o zmianie ustawy – Prawo telekomunikacyjne oraz niektórych
innych ustaw.
Za częściowo zasadne zostały uznane uwagi dotyczące:
− uzupełnienia projektu ustawy o wskazanie, iż system powiadamiania
ratunkowego działa w oparciu o kryteria jednolitości, efektywności,
elastyczności oraz przejrzystości,
− zmiany przepisu dotyczącego tworzenia przez wojewodę, w drodze
porozumienia, centrum obejmującego zasięgiem swojego działania obszar
większy niż jedno województwo,
− braku określenia bazy danych oraz systemu wymiany informacji w definicji
zasobów ratowniczych,
− uwzględnienia wzajemnej współpracy centrów zarządzania kryzysowego,
− braku dokładnego określenia systemu teleinformatycznego,
− określenia, iż minister właściwy do spraw administracji publicznej ponosi
całkowite koszty funkcjonowania systemu powiadamiania ratunkowego,
− wprowadzenia kontroli publicznej działalności centrów, poprzez
wprowadzenie przepisu obligującego ministra właściwego do spraw
administracji publicznej do publikowania na stronie swojego ministerstwa
statystyk dotyczących funkcjonowania systemu.
Z niezasadną uznano uwagę dotyczącą określenia zewnętrznego systemu
monitoringu.
Za bezprzedmiotową uznano uwagę dotyczącą terminu wejścia ustawy w życie.
2. Polskie Towarzystwo Medycyny Stanów Nagłych i Katastrof
Za zasadne zostały uznane uwagi dotyczące:
− powiązania miejsca zgłoszenia z jego pozycją geograficzną,
− obsługi przez centrum zgłoszeń alarmowych z centrali przeciwpożarowych.
Za częściowo zasadną została uznana uwaga dotycząca wprowadzenia przepisu
stanowiącego, iż informacje są pozyskiwane od dyspozytorów medycznych
i dyżurnych Państwowej Straży Pożarnej i Policji.
Za niezasadne zostały uznane uwagi dotyczące:
21

− definicji zgłoszenia alarmowego,
− przepisu dotyczącego podmiotów zobowiązanych do ochrony mienia,
− przepisu dotyczącego dysponowania przez dyspozytorów własnych
zasobów ratowniczych,
− przepisu dotyczącego stanowisk obsługi zgłoszeń kierowanych do numerów
alarmowych 112, 997, 998 i 999,
− przepisu dotyczącego przekazywania połączenia telefonicznego oraz
przekazywania połączeń,
− przepisu dotyczącego selektywnego wyboru grupy Policji,
− przepisu dotyczącego modelu operatorskiego.
Za bezprzedmiotową uznano uwagę dotyczącą przepisu dotyczącego
monitorowania statusów zgłoszeń alarmowych skierowanych do Policji, PSP
i dyspozytorów medycznych.
3. Górskie Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe i Tatrzańskie Ochotnicze Pogotowie
Ratunkowe
Za niezasadne zostały uznane uwagi dotyczące:
− obsługiwania przez Centra Powiadamiania Ratunkowego numerów
alarmowych wykorzystywanych przez GOPR, tj. 601 100 300 oraz 985,
− zwiększenia dostępu służb ratownictwa górskiego do danych
lokalizacyjnych telefonów osób zgłaszających zdarzenie lub poszukiwanych
w górach,
− umożliwienia kontaktu zwrotnego służb ratowniczych z osobą zgłaszającą
zdarzenie z telefonu komórkowego na numer alarmowy nie poprzez własną
sieć macierzystą,
− stworzenia podstaw organizacyjnych i technicznych do pozyskiwania
lokalizacji osoby zgłaszającej zdarzenie z telefonu komórkowego także
z wykorzystaniem GPS.
Zagadnienia objęte dwiema ostatnimi uwagami będą przedmiotem dalszych
uzgodnień prowadzonych pomiędzy MAiC, UKE i operatorami
telekomunikacyjnymi, które w przyszłości mogą spowodować konieczność
wprowadzenia
odpowiednich zmian prawnych nieprzewidzianych w
projektowanej regulacji.
22

4. Związek Pracodawców Ratownictwa Medycznego Samodzielnych Publicznych
Zakładów Opieki Zdrowotnej
Za zasadną została uznana uwaga dotycząca nazewnictwa jednostek systemu
Państwowego Ratownictwa Medycznego.
Za niezasadną zostały uznane uwagi dotyczące:
− uzupełnienia zadań Centrum Powiadamiania Ratunkowego o zapewnienie
współpracy i wymiany informacji pomiędzy służbami ratowniczymi
zaangażowanymi do usuwania skutków zdarzenia,
− informacji o rodzaju podmiotów zaangażowanych w obsługę zdarzenia.
5. Polska Rada Ratowników Medycznych
Za częściowo zasadną została uznana uwaga dotycząca zastąpienia wyrazów
„dyspozytorzy medyczni” wyrazami „dysponenci jednostki zatrudniającej
dyspozytora medycznego albo zawierającego z nim umowę cywilnoprawną”.
Za niezasadne zostały uznane uwagi dotyczące:
− pokrycia kosztów budowy infrastruktury teleinformatycznej po stronie
dysponentów,
− braku kompleksowego unormowania organizacji systemu powiadamiania
ratunkowego i
utworzenia jednolitego systemu powiadamiania
ratunkowego,
− wskazania, iż ustawa będzie oddziaływać na podmioty lecznicze będące
dysponentami jednostki zatrudniającej dyspozytora medycznego albo
zawierającego z nim umowę cywilnoprawną.
6. Polskie Towarzystwo Medycyny Ratunkowej
Za niezasadne zostały uznane uwagi dotyczące:
− zaprzeczenia koncepcji zintegrowanego ratownictwa medycznego,
− braku określenia wymagań zawodowych kształcenia specjalistycznego oraz
zakresu wiedzy wymaganej od operatorów numerów alarmowych,
− nieprecyzyjnego określenia trybu kształcenia operatorów numerów
alarmowych przez wojewodów.
7. Uwaga Porozumienia Zielonogórskiego dotycząca uzgadniania programu
szkolenia operatorów numerów alarmowych przez ministra właściwego do
spraw administracji publicznej w porozumieniu z ministrem właściwym do
spraw zdrowia została uznana za niezasadną.
23