Sposoby zniesienia współwłasności

Przeczytaj także: Małżeńska umowa majątkowa a odpowiedzialność za długi

Jeżeli chodzi o tryby zniesienia współwłasności, to można wyróżnić umowny oraz sądowy tryb zniesienia współwłasności. Umowa znosząca współwłasność może być zawarta tylko przez wszystkich współwłaścicieli i powinna m.in. określać sposób zniesienia, zawierać oświadczenia o przeniesieniu udziałów lub postanowienia dotyczące spłat i dopłat oraz terminów ich uiszczenia. W przypadku umowy o zniesienie współwłasności, ustawa nie przewiduje żadnej formy szczególnej. Jeżeli przedmiotem umowy jest nieruchomość, to konieczne jest zachowanie formy aktu notarialnego. Gdy nie możemy dojść do porozumienia ze wszystkimi współwłaścicielami, nie będziemy mogli skorzystać z umownego trybu zniesienia współwłasności i pozostanie nam jedynie tryb sądowy.

Sądowe zniesienie współwłasności odbywa się w postępowaniu nieprocesowym przed sądem rejonowym, właściwym ze względu na miejsce położenia rzeczy, które wszczynane jest na wniosek jednego ze współwłaścicieli. We wniosku należy m.in. dokładnie określić rzecz mającą ulec podziałowi oraz przedstawić dowody prawa własności. Od takiego wniosku pobiera się opłatę stałą w kwocie 1000,- zł, a jeżeli wniosek zawiera zgodny projekt zniesienia współwłasności opłata jest niższa i wynosi 300,- zł.

W trakcie postępowania sądowego rzecz wspólna może zostać podzielona pomiędzy współwłaścicieli na trzy sposoby. Są to podział rzeczy wspólnej (tzw. podział fizyczny), przyznanie rzeczy jednemu lub niektórym ze współwłaścicieli oraz sprzedaż rzeczy wspólnej (tzw. podział cywilny).

Zasadniczym sposobem zniesienia współwłasności jest podział fizyczny rzeczy. Podział taki nie może zostać przeprowadzony, jeżeli byłby on sprzeczny z ustawą (np. co do zasady nie można dokonać podziału budynku), ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem rzeczy (np. gdyby podział miał doprowadzić do likwidacji przedsiębiorstwa) albo pociągałby za sobą istotną zmianę rzeczy lub znaczne zmniejszenie jej wartości (np. w przypadku podziału dzieła sztuki). W przypadku podziału fizycznego, sąd może orzec na rzecz określonych współwłaścicieli dopłaty pieniężne, mające na celu wyrównanie różnic pomiędzy przyznaną częścią rzeczy a wysokością udziału w całej rzeczy.

Drugim sposobem sądowego zniesienia współwłasności jest przyznanie rzeczy na własność jednemu ze współwłaścicieli. Sposób ten umożliwia zachowanie przynajmniej jednemu ze współwłaścicieli prawa własności dotychczas wspólnej rzeczy. W tej sytuacji sąd powinien przyznać pozostałym dotychczasowym współwłaścicielom spłaty, będące równowartością ich udziałów. Jeżeli żaden z przedstawionych powyżej sposobów nie zostanie zastosowany, sąd może doprowadzić do zniesienia współwłasności przez sprzedaż rzeczy wspólnej. Ma to miejsce przede wszystkim wtedy, kiedy wszyscy współwłaściciele złożą co do tego zgodny wniosek. Ponadto, sąd może zarządzić sprzedaż rzeczy, jeżeli rzecz nie może zostać podzielona, a okoliczności (np. fakt, że rzecz nie jest przydatna żadnemu współwłaścicielowi) to uzasadniają. Możliwe jest także kumulowanie powyżej przedstawionych sposobów, np. przez podział fizyczny części wspólnej nieruchomości i przez sprzedaż pozostałej części.

Szczególne zasady znoszenia współwłasności zostały uregulowane w Kodeksie cywilnym odnośnie współwłasności nieruchomości rolnych. Ogólnie rzecz ujmując, przy znoszeniu takiej współwłasności dąży się do uniknięcia rozdrobnienia gospodarstwa rolnego.

Podsumowując, w polskim systemie prawnym własność z reguły przysługuje jednemu podmiotowi. W związku z tym, współwłasność jest uważana za stan przejściowy i dlatego jeżeli zależy nam na tym, aby pozostać we współwłasności należy wyłączyć uprawnienie do jej zniesienia (z ograniczeniami, o których wyżej wspomnieliśmy). W przeciwnym razie, każdy ze współwłaścicieli będzie uprawniony do wystąpienia do sądu z wnioskiem o zniesienie współwłasności, które może odbyć się w jeden z ww. sposobów.