Wypowiedzenie umowy o pracę na czas nieokreślony

Przeczytaj także: Zwolnienie przez Skype. Pracownica może wygrać przed sądem pracy

Ważne skonkretyzowanie przyczyny

Jak wskazano w wytycznych do wykładni art. 45 k.p. bardzo ważne znaczenia ma podanie konkretnej i prawdziwej przyczyny rozwiązania stosunku pracy z pracownikiem. Jej ujawnienie ma bowiem umożliwić pracownikowi obronę przed stawianymi mu zarzutami, a sądowi pracy sprawdzenie zgodności czynności wypowiedzenia z prawem. Potwierdzają to także kolejne wyroki sądowe:

• jak wskazał Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 14.05.1999 r. (sygn. akt I PKN 47/99) przyczyna taka powinna być podana w sposób konkretny, mimo że kodeks pracy tego wyraźnie nie wskazuje. „(…)Jednak w orzecznictwie Sądu Najwyższego i w piśmiennictwie prawniczym utrwalił się pogląd, według którego, jeżeli dla dokonania określonej czynności wymagana jest przyczyna uzasadniająca tę czynność, to powinna być ona wskazana w taki sposób, by możliwe było sprawdzenie jej istnienia i zasadności. W związku z tym nie czyni zadość obowiązkowi podania przyczyny określonemu w art. 30 § 4 KP i ratio legis powyższej regulacji, użycie ogólnikowych zwrotów wymagających dookreślenia i przytoczenie wyrażeń ustawowych. Natomiast za spełnienie tego warunku należy uznać wskazanie faktów i rzeczowych okoliczności dotyczących osoby pracownika, jego zachowania lub postępowania w procesie pracy, zdarzeń - także niezależnych od niego - mających wpływ na decyzję pracodawcy.(…)” W rozpatrywanej przez sąd sprawie, uznał on za niewystarczające podanie jako przyczyny jedynie „utraty zaufania”. Przyczyna taka powinna bowiem wynikać z „konkretnie postawionych zarzutów”.
• w wyroku z dnia 10.05.2000 r. (sygn. akt I PKN 641/99, OSNP 2001/20/618) Sąd Najwyższy wskazał, że „(…)w oświadczeniu pracodawcy o wypowiedzeniu umowy o pracę powinna być wskazana przyczyna uzasadniająca wypowiedzenie. Naruszenie tego przepisu ma miejsce wówczas, gdy pracodawca nie wskazuje w ogóle przyczyny wypowiedzenia bądź gdy wskazana przez niego przyczyna jest niezrozumiała, niejasna, niedostatecznie konkretna. Ocena wskazanej przyczyny pod kątem jej należytego skonkretyzowania dokonywana jest z perspektywy adresata oświadczenia pracodawcy. To pracownik ma wiedzieć i rozumieć, z jakiego powodu pracodawca dokonał wypowiedzenia umowy o pracę. W rozpoznawanej sprawie nie było podnoszone, że podane powodowi przyczyny wypowiedzenia są dla niego niejasne.(…)”
• w wyroku z dnia 14.12.1999 r. (sygn. akt I PKN 444/09, OSNP 2001/9/313) Sąd Najwyższy wskazał, że „(…) Art. 30 § 4 KP zobowiązuje pracodawcę do tego, aby w oświadczeniu o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia wskazał przyczynę uzasadniającą rozwiązanie umowy o pracę w trybie art. 52 § 1 KP. Jeżeli więc w orzecznictwie sądowym przyjmuje się, iż podana w oświadczeniu pracodawcy przyczyna rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia powinna być "konkretna i rzeczywista", to oznacza to jedynie, że powinna być ona określona w sposób, który jednoznacznie wskazuje, na czym - w opinii pracodawcy - polega wina pracownika, uzasadniająca rozwiązanie z nim umowy o pracę w trybie art. 52 § 1 KP, co w konsekwencji w razie sporu, w nawiązaniu do okoliczności konkretnej sprawy, pozwala na ocenę zasadności stawianego pracownikowi zarzutu. Natomiast z przepisu art. 30 § 4 KP nie wynika, aby warunkiem skuteczności oświadczenia pracodawcy o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia było wskazanie konkretnego zdarzenia lub zdarzeń, które stały się przyczyną rozwiązania umowy o pracę w trybie art. 52 § 2 KP.(…)”
• w wyroku z dnia 13.09.1999 r. (sygn. akt. I PKN 304/99, OSNP 2001/4/118) Sąd Najwyższy stwierdził, że podanie pozornej przyczyny jest równoznaczne z jej nieprzytoczeniem. Tym samym wypowiedzenie umowy o pracę zawierające oświadczenie z pozorną przyczyną traktuje się na równi z brakiem uzasadnienia dla wypowiedzenia. „(…)Z reguły bowiem, gdy wskazana w wypowiedzeniu umowy o pracę jego przyczyna jest pozorna (nierzeczywista, nieprawdziwa), oznacza to równocześnie, że samo wypowiedzenie jest nieuzasadnione. Jest tak zwłaszcza w tych przypadkach, w których pracodawca obok przyczyny wskazanej w piśmie o wypowiedzeniu umowy o pracę nie powołuje jakichś innych okoliczności (przyczyn), które w jego ocenie uzasadniały (usprawiedliwiały) podjętą przez niego decyzję o rozwiązaniu stosunku pracy z danym pracownikiem(…)”