Choroba zawodowa nawet na emeryturze?

Przeczytaj także: Jeśli choroba pracownika nie jest zawodowa

Przypomnijmy, definicję choroby zawodowej ustawodawca zawarł w art. 235 K.p. Zgodnie z tym przepisem, chorobą zawodową jest choroba wymieniona w wykazie chorób zawodowych, o ile w następstwie oceny warunków pracy można bezspornie lub z wysokim prawdopodobieństwem stwierdzić, że została ona spowodowana działaniem czynników szkodliwych dla zdrowia występujących w środowisku pracy albo w związku ze sposobem wykonywania pracy, zwanych "narażeniem zawodowym".

W omawianym kontekście istotne znaczenie ma nie tylko powyższa definicja, ale także treść art. 235 K.p., z którego jasno wynika, że rozpoznanie choroby zawodowej może nastąpić zarówno w okresie zatrudnienia w narażeniu zawodowym(pracownik), jak również po zakończeniu pracy na stanowisku, na którym to narażenie występowało (były pracownik). Jedynym warunkiem jest tu wystąpienie udokumentowanych objawów choroby w okresie ustalonym w wykazie chorób zawodowych.

Decydujący dla rozpoznania choroby zawodowej po zakończeniu zatrudnienia jest zatem okres, w którym wystąpiły objawy chorobowe. Okres ten podlega zróżnicowaniu w zależności od przypadłości, na którą zapadł ekspracownik. Ile wynosi on dla poszczególnych schorzeń można dowiedzieć się z załącznika do rozporządzenia RM z 30 czerwca 2009 r. w sprawie chorób zawodowych (Dz. U. Nr 105, poz. 869).

Z całą pewnością można zatem stwierdzić, że uzyskanie uprawnień emerytalnych oraz zakończenie pracy w narażeniu zawodowym nie wyłącza możliwości rozpoznania u byłego pracownika choroby zawodowej. Wszystko zależy jednak od łącznego spełnienia następujących przesłanek:

• dane schorzenie ujęte jest w wykazie chorób zawodowych,
• można bezspornie lub z wysokim prawdopodobieństwem stwierdzić, że jest ono następstwem narażenia zawodowego,
• udokumentowane objawy chorobowe wystąpiły w okresie, w którym ich pojawienie się upoważnia do rozpoznania choroby zawodowej pomimo wcześniejszego zakończenia pracy w narażeniu zawodowym.