Prawa i obowiązki konsumentów

Przeczytaj także: Nietrafiony prezent świąteczny a prawo do reklamacji i zwrotu

Sprzedaż poza lokalem przedsiębiorstwa

Pani Jadwiga znalazła w skrzynce pocztowej ulotkę zachęcającą do udziału w bardzo taniej wycieczce autokarowej do Lichenia. Namówiła jeszcze dwie koleżanki i w wyznaczonym dniu stawiły się na miejscu zbiórki. Przewodnik był bardzo miły, dużo zobaczyły i jeszcze w cenie wycieczki zaproszono je na obiad do restauracji. Po obiedzie przewodnik rozpoczął prezentację wyjątkowych, szybko gotujących garnków. Zapewniał przy tym, że chociaż garnki wydają się być drogie, to cena jest okazyjna, a w dodatku wystarczy wpłacić tylko zaliczkę, bo jest to zakup na raty.

Konsument coraz częściej może spotkać się z ofertą ze strony akwizytora, który bez zaproszenia odwiedza go w domu lub w miejscu pracy, bądź namawia do kupna różnych towarów w czasie imprezy turystycznej. Prezenter – akwizytor stosuje specjalne techniki, które mają na celu przekonanie konsumenta, że ma do czynienia z wyjątkową, niepowtarzalną okazją. Konsument zaś może być zaskoczony i nieprzygotowany do podjęcia racjonalnej decyzji.

Jeśli konsument zdecyduje się na zakup w miejscu, które nie jest zazwyczaj przeznaczone do takiej działalności i nie jest oznaczone jako siedziba sprzedawcy – dochodzi do zawarcia umowy poza lokalem przedsiębiorstwa.

Koleżankom pani Jadwigi garnki bardzo się spodobały, szybko podpisały umowę podsuniętą przez prezentera, wpłaciły żądaną sumę i z nowymi garnkami pod pachą wsiadły do autobusu. Dopiero wtedy zaczęły czytać otrzymane dokumenty. Okazało się, że oprócz umowy sprzedaży zawarły umowę kredytową z bankiem.

Przy umowie sprzedaży zawieranej poza lokalem przedsiębiorstwa sprzedawca musi przed zawarciem umowy poinformować konsumenta na piśmie o prawie odstąpienia od umowy.

Konsument może od umowy odstąpić bez podania przyczyn (rozmyślić się) w terminie dziesięciu dni od momentu zawarcia umowy. Żeby odstąpienie od umowy było skuteczne, konsument musi poinformować o swojej decyzji sprzedawcę na piśmie, czyli w ciągu dziesięciu dni od zawarcia umowy wysłać do firmy, której dane widnieją na umowie, list - najlepiej polecony. Oczywiście, jeśli konsument wcześniej otrzymał towar, musi go zwrócić. Przepisy nie określają wprost, kto ponosi koszty przesyłki zwracanego towaru. Jednak, jeśli w umowie nie jest wyraźnie zaznaczone, że koszty te obciążają sprzedawcę – to konsument będzie musiał zapłacić za zwrot towaru. Sprzedawca nie ma prawa zastrzec, że takie odstąpienie od umowy wiąże się z koniecznością zapłacenia odstępnego.

Jeśli dodatkowo zawarta została umowa o kredyt konsumencki – także ona staje się nieważna.

Informacja o możliwości odstąpienia od umowy była w otrzymanych przez koleżanki dokumentach, jednak pani Jadwiga zaczęła się zastanawiać, czy jeśli postanowią zwrócić kupione w czasie prezentacji garnki, nie przepadnie im wpłacona zaliczka. W umowie nie było nic na temat zaliczki. Ostatecznie jedna z koleżanek pani Jadwigi odstąpiła od umowy i zwróciła garnki, wysyłając je jako przesyłkę wartościową na adres sprzedawcy. Przedsiębiorca dokonał zwrotu wpłaconych przez nią pieniędzy, gdyż miał taki obowiązek.