Sprzedaż lawinowa a piramidy finansowe

Przeczytaj także: Piramida finansowa SkyBiz.com oddaje pieniądze

Tymczasem sprzedaż lawinowa – po spełnieniu warunków określonych w Ustawie z dnia 16 kwietnia 1993 roku o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji – jest dozwolona i nie stanowi zagrożenia dla konsumentów czy też uczestników systemu.

Osoby zamierzające brać udział w sprzedaży lawinowej lub organizujące sieć marketingu bezpośredniego powinny zapoznać się z ograniczeniami ustawowymi dla tej formy działalności, jak również z obowiązującą szczególną ochroną konsumentów w tym zakresie.

Formy sprzedaży lawinowej – co jest zabronione, a co dozwolone

System sprzedaży lawinowej polega na proponowaniu nabywania towarów lub usług z jednoczesnym składaniem nabywcom obietnicy uzyskania korzyści materialnych w zamian za nakłonienie kolejnych osób do dokonania takich samych transakcji, które to osoby uzyskałyby podobne korzyści materialne wskutek nakłonienia następnych osób do udziału w sieci (art. 17c Ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 roku o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji).

Sprzedaż lawinowa jest dozwolona tylko wtedy, gdy spełnia szczegółowe wymogi określone w ust. 2 art. 17c Ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji:

• Po pierwsze, produkty lub usługi są sprzedawane po cenie, która nie przekracza w znaczny sposób ich rzeczywistej wartości rynkowej;
• Po drugie, osoba rezygnująca z udziału w systemie sprzedaży lawinowej może odsprzedać organizatorowi systemu towar i materiały promocyjne zakupione w ciągu ostatnich 6 miesięcy za co najmniej 90% ceny, po której je nabyła.

W przypadku, gdy choćby jeden z powyższych warunków nie jest spełniony, sprzedaż lawinowa zostanie sklasyfikowana jako czyn nieuczciwej konkurencji, za który może grozić nawet 8 lat pozbawienia wolności.

Bezpieczeństwo konsumenta w systemie sprzedaży lawinowej

Organizator bądź uczestnik sprzedaży lawinowej może prowadzić działalność tylko w granicach wskazanych w ustawie o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji. Dodatkowo, ponieważ system ten opiera się na oferowaniu towarów lub usług bezpośrednio klientowi, najczęściej np. w domu lub w miejscu jego pracy – podlega on przepisom o umowach zawieranych poza lokalem przedsiębiorstwa.

Zgodnie z Ustawą z dnia 2 marca 2000 roku o ochronie niektórych praw konsumentów oraz o odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną przez produkt niebezpieczny:

• Konsument, który zawarł umowę poza lokalem przedsiębiorstwa, może od niej odstąpić bez podania przyczyn, składając stosowne oświadczenie na piśmie w terminie 10 dni od zawarcia umowy.
• Sprzedawca, zawierając z konsumentem umowę poza lokalem przedsiębiorstwa, powinien przed jej zawarciem poinformować konsumenta na piśmie o prawie odstąpienia od umowy i wręczyć wzór oświadczenia o odstąpieniu. Zobowiązany jest także wręczyć konsumentowi pisemne potwierdzenie zawarcia umowy, stwierdzające jej datę i rodzaj oraz przedmiot świadczenia i cenę.