Obowiązki pracodawcy a wizerunek pracownika

Przeczytaj także: Ochrona danych pracownika a egzekucja komornicza

Przypomnijmy, stosownie do art. 11¹ K.p., pracodawca jest zobligowany szanować godność oraz inne dobra osobiste, do których należą w szczególności (art. 23 K.c.):

• zdrowie,
• wolność,
• cześć,
• swoboda sumienia,
• nazwisko lub pseudonim,
• wizerunek,
• tajemnica korespondencji,
• nietykalność mieszkania,
• twórczość naukowa, artystyczna, wynalazcza i racjonalizatorska.

Internauci mogą poznać imię i nazwisko…

Obowiązek pracodawcy w zakresie poszanowania dóbr osobistych personelu nie oznacza jednak, że szef nie może umieścić na stronie internetowej czy w ulotce reklamowej firmy nazwiska oraz imienia pracownika. Takie informacje o zatrudnionym, jak imię i nazwisko, telefon służbowy czy też e-mail są ściśle powiązane z zawodową sferą życia i nie ma przeszkód, aby pracodawca rozpowszechnił je nawet bez uzyskania uprzedniej zgody zainteresowanego.

Przedstawiony wyżej pogląd znajduje swe potwierdzenie w orzecznictwie. I tak, w uzasadnieniu wyroku z 19 listopada 2003 r. (I PK 590/02) Sąd Najwyższy podkreślił, że kluczowym składnikiem każdego zakładu pracy jest zatrudniony w nim personel, a funkcjonowanie firmy pozostaje w nierozerwalnym związku z kontaktami zewnętrznymi- z kontrahentami, klientami, administracją publiczną itp.

Biorąc pod uwagę powyższe nie można pozbawiać pracodawcy możliwości ujawniania nazwisk pracowników, którzy zajmują określone stanowiska w strukturach zakładu pracy. Przyjęcie przeciwnego stanowiska mogłoby prowadzić do poważnego ograniczenia możliwości jego działania, bez rozsądnego uzasadnienia w ochronie interesów i praw pracownika. Nie jest niczym dziwnym umieszczanie nazwisk pracowników na drzwiach firmy, pieczątkach imiennych czy też w informatorach o instytucjach i przedsiębiorstwach.

W konsekwencji można zatem wyprowadzić wniosek, że zgodnie z powszechnie obowiązującą praktyką imię i nazwisko pracownika są zasadniczo informacjami o charakterze jawnym (por. wyrok NSA w Warszawie z 24 czerwca 1999 r., II SA 686/99).

Warto jednak podkreślić, że w opinii SN wykorzystanie danych pracownika jest legalne, o ile:

• jest niezbędne,
• nie narusza praw i wolności pracownika,
• usprawiedliwia je cel działania pracodawcy, który powinien pozostawać w ścisłym związku z prowadzeniem firmy.

A zatem, jeżeli szef, o którym mowa we wstępie, wykorzystał imię i nazwisko pracownika w słusznym celu, nie narażając przy tym na uszczerbek jego praw i wolności, to zatrudniony nie może podnosić, że upowszechnienie tych danych bez jego wiedzy było bezprawne. Pozostaje jeszcze kwestia opublikowania fotografii pracownika- w tym wypadku sprawa wygląda nieco inaczej.