Rozwiązanie umowy z operatorem telefonii komórkowej

Przeczytaj także: Usługi turystyczne: uwaga na umowy

Sąd oddalił powództwo, stwierdzając że abonent w niniejszej sprawie nie był obowiązany do uiszczania jakichkolwiek opłat. W ustnym uzasadnieniu wskazał, że na dwóch stronach stosunku prawnego spoczywają określone obowiązki. W przedmiotowej sprawie powód był zobowiązany do zapewnienia zasięgu, z którego to obowiązku nie wywiązał się, co pozwany wykazał podczas procesu. Świadkowie zeznali, że usługa nie była prawidłowo wykonywana i pozwany nie mógł z niej korzystać. Sąd zwrócił również uwagę na mobilny charakter usługi, na który powoływała się strona powodowa, jednak zauważył, że mimo mobilnego charakteru zasadą jest jednak, że korzysta się z niego w określonym miejscu, co odróżnia mobilny Internet od telefonii komórkowej.

Wobec braku zasięgu w miejscu zamieszkania powoda, usługa była niemożliwa do wykonania, a niemożliwe nie może być spełnione. Wobec tego skoro jedna strona nie spełnia swojego świadczenia również druga strona nie jest zobowiązana do świadczenia wzajemnego. Sąd zwrócił również uwagę na znajdujące się w regulaminie operatora postanowienia stanowiące klauzule niedozwolone, np. zastrzeżenie prawa modyfikacji zasięgu, co sprowadzałoby się do tego, że nabywca usługi może np. w dniu zawierania umowy mieć zasięg, a następnego dnia być go pozbawionym w ramach dopuszczalnej modyfikacji zasięgu. Wyrok jest prawomocny.