Obowiązki pracodawcy zatrudniającego min. 20 pracowników

Przeczytaj także: Regulamin pracy. Jakie kary grożą pracodawcom za naruszenia?

Ustawa o zwolnieniach grupowych

Pracodawca, który zatrudnia co najmniej 20 pracowników, podlega przepisom ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz. U. nr 90, poz. 844 z późn. zm.). Zgodnie z art. 1 tej ustawy, jej przepisy stosuje się w razie konieczności rozwiązania przez pracodawcę (zatrudniającego co najmniej 20 pracowników) stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników, w drodze wypowiedzenia dokonanego przez pracodawcę, a także na mocy porozumienia stron, jeżeli w okresie nieprzekraczającym 30 dni zwolnienie obejmuje co najmniej:

• 10 pracowników, gdy pracodawca zatrudnia mniej niż 100 pracowników,
• 10% pracowników, gdy pracodawca zatrudnia co najmniej 100, jednakże mniej niż 300 pracowników,
• 30 pracowników, gdy pracodawca zatrudnia co najmniej 300 lub więcej pracowników.

Część przepisów ww. ustawy ma zastosowanie również w przypadku zwolnień indywidualnych w sytuacji, gdy rozwiązanie stosunku pracy nastąpiło za wypowiedzeniem przez pracodawcę lub w drodze porozumienia stron z powodu przyczyn nie leżących po stronie pracownika. Dotyczy to m. in. odprawy pieniężnej uzależnionej od zakładowego stażu pracy. Zgodnie z art. 8 ww. ustawy pracownikowi, w związku z rozwiązaniem stosunku pracy w ramach grupowego zwolnienia, przysługuje odprawa pieniężna w wysokości:

• jednomiesięcznego wynagrodzenia, jeżeli pracownik był zatrudniony u danego pracodawcy krócej niż 2 lata;
• dwumiesięcznego wynagrodzenia, jeżeli pracownik był zatrudniony u danego pracodawcy od 2 do 8 lat;
• trzymiesięcznego wynagrodzenia, jeżeli pracownik był zatrudniony u danego pracodawcy ponad 8 lat.

Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych

Zgodnie z art. 3 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. z 1996 r. nr 70, poz. 335 z późn. zm.) Fundusz tworzą pracodawcy zatrudniający według stanu na dzień 1 stycznia danego roku co najmniej 20 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty oraz sfera budżetowa bez względu na liczę zatrudnionych. Decydują więc tutaj etaty, a nie wyłącznie liczba pracowników.

Przykład
W dniu 1 stycznia 2008 r. pracodawca zatrudniał 24 osoby, z czego 6 z nich na ½ etatu, a 4 na ¼ etatu. Pozostali byli zatrudnieni w pełnym wymiarze czasu pracy. Zgodnie z wyliczeniem: 14 pełnych etatów + (1/2 etatu x 6 pracowników) + (1/4 x 4 pracowników) = 14 + 3 + 1 = 18 etatów w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy.
Pracodawca nie jest więc zobowiązany do tworzenia ZFŚS. Nie będzie go musiał ponadto utworzyć nawet w sytuacji, w której w trakcie roku 2008 zatrudnienie wzrośnie, a liczba pracowników w przeliczeniu na pełne etaty wyniesie co najmniej 20. Ważny jest bowiem stan zatrudnienia na dzień 01 stycznia danego roku