Zmiany w umowach czasowych. MPiPS chce nowelizacji Kodeksu pracy

Przeczytaj także: Koniec wieloletnich umów o pracę na czas określony

Jak argumentuje MPiPS, proponowane zmiany w Kodeksie pracy zmierzają do ograniczenia nieuzasadnionego wykorzystywania umów o pracę na czas określony. Obecnie umowy o pracę na czas określony są zawierane niejednokrotnie na długie okresy, a według MPiPS celem umowy o pracę na czas określony nie powinno być długotrwałe zatrudnianie pracowników. MPiPS postuluje więc zawarcie w Kodeksie pracy regulacji, mających ograniczyć nagminne zawieranie serii umów na czas określony.

Do Kodeksu pracy miałby trafić zapis, że okres zatrudnienia na podstawie umowy o pracę na czas określony, a także łączny okres zatrudnienia na podstawie takich umów zawieranych między tymi samymi stronami stosunku pracy, nie mógłby przekraczać 33 miesięcy, a łączna liczba tych umów nie mogłaby przekraczać trzech.

Jeżeli okres zatrudnienia na podstawie umowy o pracę na czas określony byłby dłuższy niż 33 miesiące lub jeżeli liczba zawartych umów będzie większa niż trzy, to pracownik od dnia następującego po upływie 33 miesięcy lub od dnia zawarcia czwartej umowy na czas określony, zostanie automatycznie zatrudniony na czas nieokreślony.

Zasad tych nie stosowałoby się w umowach na czas określony zawartych w celu zastępstwa pracownika w czasie jego usprawiedliwionej nieobecności w pracy, w celu wykonywania pracy o charakterze dorywczym lub sezonowym, w celu wykonywania pracy przez okres kadencji lub gdy pracodawca wskaże obiektywne przyczyny leżące po jego stronie, uzasadniające zatrudnienie na czas określony w związku z okresowymi potrzebami pracodawcy.

Nowelizacja przewiduje rezygnację z umowy o pracę na czas wykonania określonej pracy. Oznacza to, że w Kodeksie pracy utrzymane zostaną trzy rodzaje umów o pracę: umowa o pracę na czas nieokreślony, umowa o pracę na czas określony oraz umowa o pracę na okres próbny.

MPiPS zwraca również uwagę na krótszy okres wypowiedzenia umów zawieranych na czas określony obowiązujących przez długi przedział czasu w stosunku do długości okresu wypowiedzenia umów zawieranych na czas nieokreślony w przypadku umów obejmujących podobny okres, co oznacza mniej korzystne traktowanie pracowników zatrudnionych na czas określony bez obiektywnego uzasadnienia. W celu wyeliminowania ewidentnego dyskryminowania osób pracujących na umowach czasowych chce zrównać w prawach osoby pracujące na umowy czasowe z tymi pracującymi na czas nieokreślony.

Projekt określa, że zarówno umowa o pracę na czas określony, jak i umowa o pracę na czas nieokreślony będzie mogła być wypowiedziana przez pracodawcę z zachowaniem ustawowo określonego okresu wypowiedzenia, którego długość w obu przypadkach będzie taka sama i będzie zależała wyłącznie od okresu zatrudnienia u danego pracodawcy. I tak, okres wypowiedzenia wynosiłby 2 tygodnie w przypadku zatrudnienia u danego pracodawcy przez okres krótszy niż 6 miesięcy, 1 miesiąc gdy pracownik byłby zatrudniony w jednym miejscu przez co najmniej 6 miesięcy, oraz 3 miesiące, w przypadku zatrudnienia u danego pracodawcy przez co najmniej 3 lata.